W artykule: https://www.stylespace.pl/jak-wybrac-welne-dylemat-inwestora/ zaprezentowaliśmy podstawowe różnice pomiędzy produktami z wełny mineralnej. Jednak o możliwości ich zastosowania decydują konkretne parametry, które możemy odczytać z oznaczeń na etykiecie.

W sposób czytelny i nie wymagający szczegółowego objaśnienia zapisane są następujące dane na etykiecie:

  • producent;
  • nazwa handlowa;
  • grubości materiału (w milimetrach);
  • wymiary i liczba płyt lub wymiary maty w rolce (w milimetrach po rozpakowaniu);
  • współczynnik przenikania ciepła lambda X (jednostką jest W/(m-K)), ewentualnie również opór cieplny (R – m2,K/W).

Reszta istotnych cech jest już podana w postaci specjalnego kodu. Umieszczony jest zwykle obok znaku CE, potwierdzającego zgodność z normami europejskimi. Zaczyna się on zawsze tak: MW-EN 13162

Czyli od skrótu MW (Minerał Wool – wełna mineralna) i przywołania normy, zgodnie z którą wełnę zbadano „EN 13162 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane fabrycznie – Specyfikacja”.

Długość dalszej części kodu może być bardzo różna, bo przyjęto zasadę, że zawiera on dane tylko o tych właściwościach, które deklaruje producent. O tym, czego nie sprawdzano, informacji się nie umieszcza. Dlatego ważne, żeby wiedzieć, jakie parametry są istotne w poszczególnych zastosowaniach. Wyrób, który kupujemy, musi mieć je określone.

Najczęściej oznacza się cechy opisane poniżej:

T – tolerancja wymiarów, towarzyszy jej liczba od 1 do 7 (np. Tl). Wyższa to większa dokładność. Generalnie idzie w parze ze wzrostem gęstości, bo samo podanie wymiarów najmiększych odmian w mm jest mocno umowne. Wartość T6 oraz T7 spotyka się tylko w przypadku wełny przeznaczonej pod wylewkę podłogową w tzw. podłogach pływających; DS(70,-) – stabilność wymiarowa w danej temperaturze (tu 70°C). W takich warunkach po upływie 48 godzin nie powinny się zmienić bardziej niż o 1%; DS(70.90) – stabilność wymiarowa w określonej temperaturze (znów 70°C) i wilgotności względnej wynoszącej 90%; CS(10) 20 – wytrzymałość na ściskanie przy 10% odkształceniu względnym (tu 20 kPa). Informuje jak duży nacisk jest potrzebny, żeby sprasować warstwę wełny o 10% jej grubości, przykładowo z 10 do 9 cm. W tym przypadku jest to 20 kPa. Wytrzymałość na ściskanie to podstawowy parametr przesądzający o możliwości użycia materiału w miejscach, gdzie zostanie on mocno ściśnięty, np. przez wylewkę podłogową. Dla podłóg na gruncie zwykle za minimum uznaje się 80 kPa; TR15 – wytrzymałość na rozciąganie prostopadle do powierzchni płyty (tu 15 kPa); określa się ją dla wełny do ocieplenia ścian dwuwarstwowych;

WS – nasiąkliwość wodą przy krótkotrwałym zanurzeniu, nie przekracza 1 kg/m2;

WL(P) – nasiąkliwość wodą przy długotrwałym zanurzeniu, nie przekracza 3 kg/m2;

MU1 lub Z1 – praktycznie pomijalny opór dyfuzyjny, czyli dla przenikania pary wodnej. MU dotyczy wyrobów jednorodnych, Z – niejednorodnych lub powlekanych.

 

Najprostsze oznaczenie wygląda na przykład tak: MW-EN13162-T1

Wełna - etykieta
Wełna – etykieta

Uwzględniono tylko tolerancję wymiarów i to w najłagodniejszym możliwym zakresie. Niedomiar może tu wynieść 5% grubości albo 5 mm, wielkości nadmiaru nie określa się. Z całą pewnością będzie to bardzo miękka wełna o najniższej gęstości. Nada się np. do izolacji połaci dachu na poddaszu, podłogi na legarach, ścianek działowych. Czyli tam, gdzie nie musi przenosić żadnych obciążeń i jest chroniona przed wilgocią i podwyższoną temperaturą.

Natomiast wełna użyta do budowy ścian trójwarstwowych powinna być opisana przynajmniej tak: MW-EN13162-T3-WS-DS(70;-)

Mamy tu więc:

  • mniejszą tolerancję wymiarów – T3;
  • umiarkowaną nasiąkliwość przy krótkotrwałym zanurzeniu – WS;
  • zachowanie stabilnych wymiarów nawet przy 70°C.

Zauważmy, że nie określono wytrzymałości mechanicznej, bo wełna i tak nie będzie poddana obciążeniom.

Dłuższy kod opisywać będzie wełnę do ocieplenia ścian dwuwarstwowych, dajmy na to:

MW-EN13162-T5-CS(10)20 – TR15 – WS – WL(P) – DS(70,90)-MU1

Względem poprzedniego przykładu mamy tu:

  • większą dokładność wymiarów – T5;
  • określoną odporność na ściskanie -CS(10)20;
  • sprecyzowaną odporność na rozerwanie -TR15;
  • odporność na zawilgocenie wyznaczona zarówno przy krótkim, jak i długim zanurzeniu w wodzie – WS oraz WL(P);
  • zachowanie wymiarów pomimo działania i temperatury, i podwyższonej wilgotności – DS(70,90);
  • znikomy opór dyfuzyjny – MU1.

Płynie stąd nauka, że jeżeli projekt lub np. wymogi systemu ocie-pleń zawierają jeszcze jakieś współczynniki, przed zakupem wełny trzeba sprawdzić, czy je dla niej określono. Wówczas zawsze dobierzemy odpowiedni produkt.

Facebook Comments
Załaduj więcej podobnych artykułów
Załaduj więcej Redaktor
Załaduj więcej Mury

Dodaj komentarz

Sprawdź też

Kompleksowy Przewodnik po Sprzęcie do Osuszania Budynków

Wprowadzenie Osuszanie budynków jest kluczowym elementem w branży budowlanej, zwłaszcza w …