W artykule: https://www.stylespace.pl/jak-wybrac-welne-dylemat-inwestora/ zaprezentowaliśmy podstawowe różnice pomiędzy produktami z wełny mineralnej. Jednak o możliwości ich zastosowania decydują konkretne parametry, które możemy odczytać z oznaczeń na etykiecie.
W sposób czytelny i nie wymagający szczegółowego objaśnienia zapisane są następujące dane na etykiecie:
- producent;
- nazwa handlowa;
- grubości materiału (w milimetrach);
- wymiary i liczba płyt lub wymiary maty w rolce (w milimetrach po rozpakowaniu);
- współczynnik przenikania ciepła lambda X (jednostką jest W/(m-K)), ewentualnie również opór cieplny (R – m2,K/W).
Reszta istotnych cech jest już podana w postaci specjalnego kodu. Umieszczony jest zwykle obok znaku CE, potwierdzającego zgodność z normami europejskimi. Zaczyna się on zawsze tak: MW-EN 13162
Czyli od skrótu MW (Minerał Wool – wełna mineralna) i przywołania normy, zgodnie z którą wełnę zbadano „EN 13162 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane fabrycznie – Specyfikacja”.
Długość dalszej części kodu może być bardzo różna, bo przyjęto zasadę, że zawiera on dane tylko o tych właściwościach, które deklaruje producent. O tym, czego nie sprawdzano, informacji się nie umieszcza. Dlatego ważne, żeby wiedzieć, jakie parametry są istotne w poszczególnych zastosowaniach. Wyrób, który kupujemy, musi mieć je określone.
Najczęściej oznacza się cechy opisane poniżej:
T – tolerancja wymiarów, towarzyszy jej liczba od 1 do 7 (np. Tl). Wyższa to większa dokładność. Generalnie idzie w parze ze wzrostem gęstości, bo samo podanie wymiarów najmiększych odmian w mm jest mocno umowne. Wartość T6 oraz T7 spotyka się tylko w przypadku wełny przeznaczonej pod wylewkę podłogową w tzw. podłogach pływających; DS(70,-) – stabilność wymiarowa w danej temperaturze (tu 70°C). W takich warunkach po upływie 48 godzin nie powinny się zmienić bardziej niż o 1%; DS(70.90) – stabilność wymiarowa w określonej temperaturze (znów 70°C) i wilgotności względnej wynoszącej 90%; CS(10) 20 – wytrzymałość na ściskanie przy 10% odkształceniu względnym (tu 20 kPa). Informuje jak duży nacisk jest potrzebny, żeby sprasować warstwę wełny o 10% jej grubości, przykładowo z 10 do 9 cm. W tym przypadku jest to 20 kPa. Wytrzymałość na ściskanie to podstawowy parametr przesądzający o możliwości użycia materiału w miejscach, gdzie zostanie on mocno ściśnięty, np. przez wylewkę podłogową. Dla podłóg na gruncie zwykle za minimum uznaje się 80 kPa; TR15 – wytrzymałość na rozciąganie prostopadle do powierzchni płyty (tu 15 kPa); określa się ją dla wełny do ocieplenia ścian dwuwarstwowych;
WS – nasiąkliwość wodą przy krótkotrwałym zanurzeniu, nie przekracza 1 kg/m2;
WL(P) – nasiąkliwość wodą przy długotrwałym zanurzeniu, nie przekracza 3 kg/m2;
MU1 lub Z1 – praktycznie pomijalny opór dyfuzyjny, czyli dla przenikania pary wodnej. MU dotyczy wyrobów jednorodnych, Z – niejednorodnych lub powlekanych.
Najprostsze oznaczenie wygląda na przykład tak: MW-EN13162-T1
Uwzględniono tylko tolerancję wymiarów i to w najłagodniejszym możliwym zakresie. Niedomiar może tu wynieść 5% grubości albo 5 mm, wielkości nadmiaru nie określa się. Z całą pewnością będzie to bardzo miękka wełna o najniższej gęstości. Nada się np. do izolacji połaci dachu na poddaszu, podłogi na legarach, ścianek działowych. Czyli tam, gdzie nie musi przenosić żadnych obciążeń i jest chroniona przed wilgocią i podwyższoną temperaturą.
Natomiast wełna użyta do budowy ścian trójwarstwowych powinna być opisana przynajmniej tak: MW-EN13162-T3-WS-DS(70;-)
Mamy tu więc:
- mniejszą tolerancję wymiarów – T3;
- umiarkowaną nasiąkliwość przy krótkotrwałym zanurzeniu – WS;
- zachowanie stabilnych wymiarów nawet przy 70°C.
Zauważmy, że nie określono wytrzymałości mechanicznej, bo wełna i tak nie będzie poddana obciążeniom.
Dłuższy kod opisywać będzie wełnę do ocieplenia ścian dwuwarstwowych, dajmy na to:
MW-EN13162-T5-CS(10)20 – TR15 – WS – WL(P) – DS(70,90)-MU1
Względem poprzedniego przykładu mamy tu:
- większą dokładność wymiarów – T5;
- określoną odporność na ściskanie -CS(10)20;
- sprecyzowaną odporność na rozerwanie -TR15;
- odporność na zawilgocenie wyznaczona zarówno przy krótkim, jak i długim zanurzeniu w wodzie – WS oraz WL(P);
- zachowanie wymiarów pomimo działania i temperatury, i podwyższonej wilgotności – DS(70,90);
- znikomy opór dyfuzyjny – MU1.
Płynie stąd nauka, że jeżeli projekt lub np. wymogi systemu ocie-pleń zawierają jeszcze jakieś współczynniki, przed zakupem wełny trzeba sprawdzić, czy je dla niej określono. Wówczas zawsze dobierzemy odpowiedni produkt.
